چین از دیوار امنیت اروپا بالا رفت
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۸۶۰۸
گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: روز گذشته، به فاصله یک هفته بعد از آنکه بوداپست میزبان «وانگ شیائوهونگ» (Wang Xiaohong) وزیر امنیت عمومی چین بود، «شینهوا» خبرگزاری رسمی دولت پکن، از طرح یک پیشنهاد وسوسه‌انگیز برای «ویکتور اوربان» نخست‌وزیر راستگرای مجارستان خبر داد.
توسعه همکاری امنیتی بین بوداپست و پکن در شرایطی اتفاق می‌افتد که رابطه مجارستان با اتحادیه اروپا و ناتو به پایین‌ترین سطح رسیده استگفته می‌شود که وانگ در جریان سفر خود که مصادف با هفتاد و پنجمین سال برقرای روابط دیپلماتیک میان دو کشور بود، به اوربان «حمایت امنیتی پکن» را پیشنهاد داد که مبارزه با تروریسم و جرائم فراملی را شامل می‌شود و به حوزه‌های داخلی مثل ظرفیت‌سازی نیروهای انتظامی و امنیت درون‌مرزی ذیل طرح «یک کمربند- یک جاده» هم بسط پیدا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چرا این خبر مهم است؟
اینکه فراتر از سرمایه‌گذاری و تجارت، مجارستان به‌عنوان عضوی از ناتو و اتحادیه اروپا زیر چتر امنیتی چین برود، به‌شدت غیرمعمول است. در موردی نسبتاً مشابه، تجهیز ترکیه به سامانه پدافندی اس-۴۰۰ روسیه، با این ادعا که ممکن است دیوار دفاعی-امنیتی ناتو را تضعیف کند، تحریم و تنبیه آنکارا (کنار گذاشته شدن از پروژه اف-۳۵ آمریکایی و تعلل در نوسازی یگان اف-۱۶ این کشور) را در پی داشت.
نکاتی درباره دولت اوربان
۱. در میانه جنگ اوکراین، بوداپست بیش از همه اعضای اتحادیه اروپا به روسیه ارادت دارد و با دولت پکن هم‌عقیده است که حمایت کورکورانه غرب از کی‌یف به بحرانی‌تر شدن شرایط منجر می‌شود.
۲. سال گذشته، اوربان تنها رهبر اروپایی‌ای بود که در اجلاس یک کمبربند-یک جاده چین شرکت کرد.
۳. مجارستان تنها عضوی از اتحادیه اروپا است که با «توقف بشردوستانه و فوری درگیری‌ها در نوار غزه» مخالفت کرد. این نمونه‌ای از اختلاف زاویه دید بوداپست و بروکسل درباره مسائل جهانی است.
حدود شش ماه پیش، اتحادیه اروپا با هدف مقابله با سیاست‌های تجاری چین که برچسب تهاجمی خورده‌اند، فهرستی از فناوری‌های حساس که باید از دسترس پکن دور نگه داشته شود، ارائه داد۴. توسعه همکاری امنیتی بین بوداپست و پکن در شرایطی اتفاق می‌افتد که رابطه مجارستان با اتحادیه اروپا و ناتو به پایین‌ترین سطح رسیده است.
۵. مجارستان تنها عضو از ۳۱ عضو ناتو (پیمان آتلانتیک شمالی) است که پیشنهاد سوئد را برای عضویت در این سازمان تأیید نکرده و بیش از ۱۸ ماه است که بررسی درخواست عضویت این کشور را به تعویق انداخته است. این یعنی مخالفت با توسعه‌طلبی ناتو یا دست‌کم تلاش برای باج‌خواهی از آن.
۶. روز دوشنبه، دولت بوداپست پیشنهاد ملاقات با سناتور‌های آمریکایی را که در پی کسب موافقت این کشور برای عضویت سوئد در ناتو به مجارستان سفر کرده بودند، رد کرد.
۷. قطعنامه‌ای در راه کنگره آمریکا است که در آن بوداپست به دلیل تأخیر در پذیرش عضویت سوئد در ناتو و عقب نشینی از دموکراسی، محکوم خواهد شد. شاید تحت چنین فشارهایی است که صبح امروز چهارشنبه خبری منتشر شد مبنی بر اینکه بالاخره حزب راستگرای حاکم با رأی‌گیری پارلمانی برای تصویب این طرح موافقت کرده است.
۸. هفته گذشته، بوداپست هیچ مقام بلندپایه‌ای را به کنفرانس امنیتی مونیخ نفرستاد.
همکاری امنیتی با بوداپست چه سودی برای چین دارد؟
معاهده امنیتی با مجارستان، یک پیروزی دیپلماتیک برای چین در مصاف با اتحادیه اروپا به شمار می‌آید که در باب مسائل حقوق بشری، عدم موازنه تجاری و موضع‌گیری در قبال جنگ اوکراین، با پکن اختلاف عقیده دارد. دوستی روبه‌رشد بوداپست و چین، همین حالا هم یک شکاف چشمگیر روی دیوار اتحاد اروپا به حساب می‌آید.
مجارستان به‌عنوان یکی از اعضای اتحادیه اروپا از حق وتو در باب مسائل سیاست خارجی و امنیتی برخوردار است و سابقه تضعیف یا رد بیانیه‌های انتقادی این بلوک علیه چین را هم در کارنامه داردحدود شش ماه پیش، اتحادیه اروپا با هدف مقابله با سیاست‌های تجاری چین که برچسب تهاجمی خورده‌اند، فهرستی از فناوری‌های حساس که باید از دسترس پکن دور نگه داشته شود، ارائه داد. کمیسیون اروپا که این فهرست از فناوری‌های حیاتی ازجمله محاسبات کوانتومی، نیمه‌هادی‌های پیشرفته و هوش مصنوعی را تعیین کرده، معتقد است که اروپا نباید آنها را به راحتی در دسترس کشور‌هایی قرار دهد که این نگرانی در مورد آنها وجود دارد که به امنیت بلوک، منافع اتحادیه اروپا یا حقوق بشر آسیب می‌رسانند.
جالب آنکه بوداپست میزبان اروپایی فناوری «هوآوی» است و بزرگ‌ترین پایگاه لجستیکی و تولیدی این شرکت خارج از قلمرو چین را در خود جای داده است. این میزبانی بی‌اعتنا به هشدار کمیسیون اروپا درباره خطری که این غول فناوری ارتباطات برای امنیت اروپا دارد، انجام می‌شود.
اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۰ اعلام کرد که کشورهای عضو می‌توانند استفاده از تجهیزات و فناوری‌های پرریسک شرکت‌هایی مانند هواوی در شبکه مخابرات خود را محدود یا ممنوع کنند.
اتحادیه اروپا در آن هنگام با درخواست آمریکا برای ممنوع کردن فعالیت شرکت‌های چینی مخالفت کرد. اما حدود هفت ماه پیش، روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز گزارش داد که اتحادیه اروپا قصد دارد فعالیت شرکت چینی هواوی در توسعه نسل پنجم شبکه تلفن همراه (۵G) را در کشورهای عضو این اتحادیه منع کند.
از همه اینها که بگذریم، جهان‌بینی اوربان و «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین به‌ویژه در باب زوال قدرت آمریکا و اصرار به متحد ماندن با روسیه، شباهت‌هایی به یکدیگر دارد. مجارستان در جهت تأمین منافع چین، به کار پکن می‌آید، چراکه به‌عنوان یکی از اعضای اتحادیه اروپا از حق وتو در باب مسائل سیاست خارجی و امنیتی برخوردار است و سابقه تضعیف یا رد بیانیه‌های انتقادی این بلوک علیه چین را هم در کارنامه دارد.
همچنین، مجارستان یکی از اعضای ناتو است- بلوکی نظامی که رسانه‌های دولتی چین از آن به‌عنوان «چالشی بزرگ برای صلح و ثبات جهانی» یاد می‌کنند. حتی در زمان برگزاری نشست «ویلنیوس» ناتو در ژوئیه ۲۰۲۳، سخنگوی وزارت امور خارجه چین این ائتلاف را به تضعیف قوانین بین‌المللی متهم کرد و ناتو را «ماشین جنگی»ای توصیف کرد که مسئول رنج میلیون‌ها نفر است.
ناتو هم سال گذشته مدعی شد که چین با «جاه‌طلبی‌ها و سیاست‌های قهری‌اش» منافع، امنیت و ارزش‌های پیمان آتلانتیک شمالی را به چالش می‌کشد و همین ادعا راهگشای تقابل‌جویی میان دو طرف شد.
انتهای پیام/
مریم خرمائیمنبع: آنا
کلیدواژه: چین اتحادیه اروپا ناتو امنیت مجارستان ویکتور اوربان اتحادیه اروپا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۸۶۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه‌های آمریکا و اروپا برای نفوذ در قفقاز
آمریکا و اتحادیه اروپا مشتاقند جمهوری آذربایجان را تحت‌فشار بگذارند. هدف اصلی تغییر وضعیت ژئوپلیتیک موجود در قفقاز جنوبی، محدود کردن اراده ژئوپلیتیکی مسکو است که در فرآیندهای منطقه‌ای تعیین‌کننده است. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، الچین خالدبیلی روزنامه‌نگار ینی مساوات با نگارش یادداشتی با عنوان «کاخ سفید گامبیت(ابرمرد خیالی آمریکایی) قفقاز را آغاز کرد اما باکو به آن پایان داد» می‌نویسد: به نظر می‌رسد که آمریکا و غرب مصمم به توسعه بیشتر برای نفوذ در قفقاز جنوبی هستند. در هر صورت اخیراً پیام‌های محافل سیاسی غرب در خصوص این منطقه به وضوح محتوای تقابلی شدیدی با باکو و مسکو دارد. بنابراین محافل سیاسی غربی سعی دارند روسیه را به عنوان منبع اصلی تنش نظامی-سیاسی در قفقاز جنوبی معرفی کنند. آنها از این ادعاها برای استدلال در مورد اهمیت حذف قفقاز جنوبی از حوزه نفوذ روسیه استفاده می‌کنند.
همچنین باید توجه داشت که این ادعاهای آمریکا و غرب برای شرایط فعلی تا حدودی اغراق‌آمیز است. حداقل به این دلیل که اخیراً آمریکا و غرب عامل محرک افزایش تنش نظامی-سیاسی در این منطقه بوده‌اند، نه روسیه. در هر صورت، نتایج ژئوپلیتیک کنفرانس مشترک بین آمریکا، اتحادیه اروپا و ارمنستان در بروکسل به تدریج خود را نشان داده و این را می‌توان تحریک بروکسل با هدف تأثیرگذاری مستقیم بر جهت‌گیری فرآیندهای ژئوپلیتیک منطقه‌ای دانست.
نکته این است که تحریک بروکسل در درجه اول تلاشی برای مداخله در وضعیت ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی است. زیرا آمریکا و اتحادیه اروپا در تلاش هستند تا در این منطقه بر روی ارمنستان مانورهای ژئوپلیتیکی انجام دهند.
ارمنستان به عنوان کشوری که متحمل شکست نظامی در جنگ دوم قره‌باغ شد، به یک سد ضعیف در منطقه تبدیل شده است. از این رو، آمریکا و اتحادیه اروپا به قصد تقویت مجدد ارمنستان تلاش می‌کنند این کشور را که پایگاه نظامی- سیاسی خود در منطقه می‌دانند، بار دیگر به یک عامل ژئوپلیتیک تبدیل کنند و بیشتر اقدامات انجام شده پس از تحریک بروکسل در راستای همین هدف است.
اول از همه، آمریکا و اتحادیه اروپا مشتاق‌اند جمهوری آذربایجان را تحت‌فشار بگذارند و از بازی خارج کنند. هدف اصلی تغییر وضعیت ژئوپلیتیک موجود در قفقاز جنوبی، محدود کردن اراده ژئوپلیتیکی مسکو است که در فرآیندهای منطقه‌ای تعیین‌کننده است. با ایجاد شرایط جدید منطقه‌ای، تلاش شد تا مواضع منطقه‌ای ارمنستان تقویت و به پایگاهی مؤثر تبدیل شود. این بدان معنا بود که یک تهدید واقعی برای منافع ملی آذربایجان و روسیه در حال ظهور است.
البته جمهوری آذربایجان نمی‌توانست ناظر این طرح‌های آمریکا و اتحادیه اروپا بماند. بنابراین، باکو ابتدا به تحریک بروکسل واکنش تندی نشان داد و سپس اعلام کرد که اجازه دخالت در قفقاز جنوبی را نخواهد داد. بعدها محافل رسمی آذربایجان با انجام مانورهای سیاسی از جمله اتحاد با روسیه، تأثیرات تحریک آمریکا و اتحادیه اروپا را تقریباً خنثی کردند و با آن، در واقع، سناریوهای جدید غرب در قفقاز جنوبی مسدود شد و شکست خورد.
در واقع باکو پیام روشنی داد که می‌تواند روابط متقابل با کرملین را بیشتر توسعه دهد. بنابراین جمهوری آذربایجان دارای پتانسیل ژئوپلیتیکی گسترده‌ای برای مشارکت استراتژیک با روسیه است. به ویژه، در حال حاضر یک آشتی نسبتاً جدی بین منافع آذربایجان و روسیه در قفقاز جنوبی وجود دارد. کرملین در تلاش است از مواضع روسیه در منطقه که هدف آمریکا و غرب است محافظت کند. باکو مصمم است مانع از تلاش آمریکا و اتحادیه اروپا برای مداخله در قفقاز جنوبی با دور زدن آذربایجان از طریق ارمنستان شود. از این نظر مشکل اصلی مشترک جمهوری آذربایجان و روسیه در منطقه تقریباً مشابه است.
بنابراین تفاهم تاریخی میان باکو و کرملین در آستانه سفر الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان به مسکو کافی است تا بسیاری از کشورهای غربی را ناامید کند. بدین ترتیب، رهبری سیاسی هر دو کشور موفق شدند خیلی زودتر از موعد بر سر خروج نیروهای حافظ صلح روسیه از خاک آذربایجان به توافق برسند. اما آمریکا و غرب امیدوار بودند که همین موضوع منجر به درگیری جمهوری آذربایجان و روسیه شود و ناکامی در این امر به ناچار منجر به اختلال در برنامه‌های تغییر وضعیت منطقه شد.
جالب است که محافل سیاسی غرب، به ویژه آمریکا، هر چند دیر متوجه شدند که اشتباهات کاملاً جدی در قفقاز جنوبی صورت گرفته است. بنابراین به نظر می‌رسد آمریکا که قصد دارد جمهوری آذربایجان را در فرآیندهای منطقه‌ای مشترک با اتحادیه اروپا و ارمنستان به پس‌زمینه بکشاند، با مانورهای انعطاف‌پذیر باکو درمانده شده است. در هر صورت، این واقعیت که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا مجبور شد برای گفتگو در مورد وضعیت قفقاز جنوبی، تلفنی با رئیس‌جمهور الهام علی‌اف تماس بگیرد، نکاتی را آشکار کرد.
نکته این است که کاخ سفید قبلاً درک کرده که دستیابی به اهداف ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی با دور زدن جمهوری آذربایجان از طریق ارمنستان امکان‌پذیر نخواهد بود. اگر کاخ سفید دریچه‌ای برای همکاری ژئوپلیتیکی با باکو باز نگه ندارد، تردیدی وجود ندارد که باکو از بستن «درب منطقه» به روی غرب دریغ نخواهد کرد و این ممکن است راه را برای شکست بعدی سیاست غرب در قفقاز جنوبی هموار کند.
ظاهراً «گامبیت قفقاز جنوبی» که توسط تحرکات آمریکا و اتحادیه اروپا آغاز شد، با شکست مواجه شد، اگرچه ارمنستان در «وضعیت قربانی اصلی» باقی ماند، اما در واقع دستان آمریکا و اتحادیه اروپا برای آن خالی ماندند. از این منظر، می‌توان در نظر گرفت که اگرچه کاخ سفید «گامبیت قفقاز» را آغاز کرد، اما دقیقاً باکو بود که با موفقیت به آن پایان داد و در نتیجه، این ارمنستان بود که بازنده اصلی باقی ماند.
به موازات همه اینها، سفر الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان به مسکو با نتایج موفقیت‌آمیزی به پایان رسید و وضعیت نسبتاً بدی را برای سناریوهای غربی در قفقاز ایجاد کرد. زیرا رهبران جمهوری آذربایجان و روسیه توانستند روشن کنند که هیچ تناقضی بین دو کشور وجود ندارد و علاوه بر این، بیانیه مسکو در مورد فعالیت اتحاد دو کشور در پیش‌زمینه قرار گرفت. در چنین شرایطی، تردیدی وجود ندارد که نقشه‌های غرب در قفقاز جنوبی در معرض خطر بزرگی قرار دارد.
عدم تمایل جمهوری آذربایجان به روند ادغام در اروپاعلی‌اف: فعالیت مرکز نظارت مشترک روسیه و ترکیه به پایان رسیدعلی‌اف: آذربایجان هرگز به اوکراین سلاح نمیدهدانتهای پیام/
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل